Kurkuma i jej pigment kurkumin są przez nas kojarzone z popularnej przyprawy curry, w której składzie występują. Jednak jej właściwości są znane ludzkości od tysięcy lat. Ich wykorzystanie w leczeniu ukąszeń, oparzeń, chorób skórnych, trądziku, a także przy opatrywaniu ran zmotywowało prowadzenie badań nad szerszym spektrum zastosowań. I tak w dzisiejszych czasach, po licznych badaniach in vitro, in vivo oraz próbach klinicznych, poznaliśmy działania przeciwnowotworowe, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, a także przeciwstarzeniowe kurkuminu.
Kurkuma – przyprawa czy coś więcej
Zanim wyliczymy pozytywne działania kurkumy na nasz organizm, pochylmy się nad bardzo istotną przeszkodą do jej stosowania.
Kurkumina charakteryzuje się bardzo szybkim okresem połowicznego rozkładu i pełne wykorzystanie jej potencjału wciąż stanowi dla nas niemałe trudności.
Forma podania
Kurkumina jest praktycznie nierozpuszczalna w temperaturze pokojowej w roztworach wodnych. Jednak ze względu na swój charakter można ją rozpuścić w metanolu, etanolu, acetonie czy dimetylosulfotlenku (DMSO). Wspomniane substancje nie zawsze są wskazane do spożywania, a niektóre stanowią zagrożenie dla naszego organizmu.
Niektóre firmy zaczęły poszukiwać innych rozwiązań i tak powstają suplementy diety zawierające w swoim składzie kurkuminę i inne substancje aktywne. Jedną z takich substancji jest piperyna, która wzmaga działanie innych substancji.
Zastosowania kurkumy
- kurkumina to środek przeciwbakteryjny używany do dezynfekcji jamy ustnej i skóry, ponieważ nie wpływa na nasze zdrowe tkanki,
- wiąże się z jonami metali ciężkich (miedź, arsen, chrom, rtęć, ołów i kadm) i zmniejsza ich toksyczność dla naszego organizmu,
- rozważa się jej stosowanie jako środek do leczenia chorób neurodegeneracyjnych o podłożu zapalnym.
Podsumowanie
Główną trudnością w powszechnym stosowaniu kurkuminy jest jej słaba biodostępność i niestabilność. Obecnie prowadzoną są badania nad opracowaniem sposobów jej podania, a także nad stworzeniem kurkuminy modyfikowanej chemicznie. Nadzieją mogą być tetrahydrokurkumina, która wykazuje dużą trwałość chemiczną i wchłanialność przy podaniu doustnym, a także 4-metoksykarbonylowa pochodna kurkuminy o lepszej rozpuszczalności oraz aktywności terapeutycznej.
Możemy zatem śmiało zaryzykować tezę, że jeszcze nie raz usłyszymy o kurkuminie, jej pochodnych i nowych zastosowaniach. No i oczywiście czekamy na odkrycie optymalnego sposobu jej podania.
Źródła:
1. Historia i chemia kurkuminy, Kuźmińska Joanna, Sobczak Agnieszka, Wierzchowski Marcin, Gośliński Tomasz, Jelińska Anna, Farmacja Współczesna 2021